De handen uit de mouwen

Nieuwe techniek is geen toekomstmuziek
Nieuwe innovatieve technieken komen steeds sneller op ons af. Hoe bereiden we ons voor op al deze technische mogelijkheden in de toekomst? Het antwoord dat uit deze dialoogsessie kwam rollen is simpel: door meer ruimte te bieden aan innovatie in ons werk.

Dat betekent dat Rijkswaterstaat goed op de hoogte moet zijn van de laatste ontwikkelingen in de markt. En dat aannemers en leveranciers op hun beurt oog moeten hebben voor innovaties die Rijkswaterstaat écht kan gebruiken. Sleutelwoord hierbij: gelijkwaardigheid. Door het continu met elkaar over innovatie te hebben, kunnen vraag en aanbod beter op elkaar afgestemd worden. Ook risico’s kunnen zo evenwichtiger verdeeld worden.

Om te experimenteren met wat wel of niet mogelijk is, zijn pilotprojecten bij uitstek geschikt. In zulke projecten mag er namelijk ook iets mislukken. Innoveren is immers leren door fouten te maken.

Ruim baan voor innovatie
Innovatie staat hoog op de agenda bij Rijkswaterstaat en de markt. Dat bleek wel uit de dialoogsessie Innovatie: welk wenkend perspectief bied jij de maatschappij?, die tal van inspirerende vergezichten opleverde.

Zo is het denken in projecten wellicht niet meer van deze tijd. De gebruikers van onze infrastructuur willen namelijk steeds weer op andere manieren reizen. Om deze continu veranderende behoeften bij te benen, moeten we updates doorvoeren: voortdurend op korte termijn actie ondernemen en knopen doorhakken. Flexibiliteit is effectiviteit.

Daarnaast wordt ICT onze vriend in plaats van vijand. Data kunnen ons ontzettend veel leren. Daarom moeten we hier meer onderzoek naar doen. Bijvoorbeeld in een nog in te richten data- en innovatielab. En een bijbehorende dataketen, waarmee het mogelijk wordt om de juiste info bij de juiste partij op het juiste moment te krijgen.

Zonder wrijving geen glans
Meer bereiken met minder regels, dat is het motto van het pilotproject DOEN. Hierin wordt onderzocht of de Nijkerkerbrug gerenoveerd kan worden zonder verspilling van tijd en geld door jurifidicering en overbodige regelgeving.

Tijdens deze dialoogsessies kregen de deelnemers 3 vragen voor hun kiezen. Welke regels zou je direct in de prullenbak gooien om een project tot een goed einde brengen? Welke bestaande regels moeten we juist behouden? En welke nieuwe regels moeten we invoeren?

Geheel in lijn met het anarchistische karakter van project DOEN hield men zich niet per se aan de opdracht. Dat is prima, want het leverde een goede ‘nulmeting’ op van hoe de markt tegenover het project staat. Positief, zo bleek. Zolang er maar goede gedragsregels worden afgesproken, gaat iedereen graag de uitdaging aan. Ook fouten maken – en daarvan leren uiteraard – staat hoog in het vaandel. Want zonder wrijving geen glans.

Maak tijd voor uniformiteit
Offertetrajecten en aanbestedingen: het zijn voor de bureaus van brancheorganisatie NGB belangrijke en soms zelfs de enige ‘contactmomenten’ met Rijkswaterstaat. Hoe is dit moment voor beide partijen optimaal te benutten?

De Marktvisie werd direct ter harte genomen tijdens de dialoogsessie Uniformiteit in aanbestedingsbeleid. Door al vóór de aanbieding mondeling contact te zoeken, is er volgens beide partijen meer te bereiken. Want wat wil Rijkswaterstaat nu precies? En wat kan een bureau allemaal bieden? Als kritische noot werd opgemerkt dat de Marktvisie uitgaat van een continue dialoog. Betrokkenen moeten daar dan ook létterlijk tijd voor vrijmaken. Te vaak gebeurt dit niet.

Over uniformiteit concludeerden de deelnemers 2  dingen: uniform beoordelen is wenselijk en de markt kan hierbij helpen, maar meer uniformiteit brengen in het uitvragen van opdrachten is niet realistisch. Dit gezien de grote variatie in opdrachten. Uniform is nuttig, maar maatwerk moet niet verloren gaan.